🌝 Czym Się Różni Język Rosyjski Od Ukraińskiego

Fot. Po ataku Rosji na Ukrainę pojawiła się w Polsce ogromna liczba osób szukających schronienia przed wojną. Jednym z wielu wyzwań, przed jakimi stają zarówno obywatele Ukrainy, jak i Polacy, którzy spieszą z pomocą, jest bariera językowa. Dlatego warto przyjrzeć się językowi ukraińskiemu, sprawdzić, co łączy, a co dzieli go z językiem polskim. Warto szukać porozumienia. Rodzinne koligacje Na początku był język praindoeuropejski. To z niego wywodzą się prawie wszystkie języki nowożytnej Europy, a także tak odległe jak choćby hindi czy perski. Wspólnota praindoeuropejska rozpadła się prawdopodobnie na przełomie IV i III tysiąclecia przed naszą erą. Powstał wówczas między innymi język prabałtosłowiański, a po dalszym jego podziale: język prasłowiański. Ekspansje terytorialne dawnych Słowian prowadziły do stopniowego różnicowania tych ludów. Stąd też powstały trzy językowe grupy: zachodnio-, południowo- i wschodniosłowiańska. Z tej pierwszej wywodzi się język polski, z tej ostatniej zaś: ukraiński. Ojcowie języka ukraińskiego Grupa języków wschodniosłowiańskich była długi czas względnie jednolita: rozpad na języki białoruski, rosyjski i ukraiński nastąpił, według różnych źródeł, w XIII wieku (upadek Rusi Kijowskiej) lub nieco później. „Wyodrębniony język staroukraiński rozwijał się w XVI i XVII wieku” – mówił w Polskim Radiu językoznawca dr Marian Jurkowski. Natomiast współczesny, nowożytny język ukraiński powstał pod koniec wieku XVIII. Momentem przełomowym było wydanie trawestacji „Eneidy” Iwana Kotlarewskiego, zbieracza rodzimego folkloru, napisanej na podstawie utworu Wergiliusza. Dlaczego ukraińska wersja słynnego rzymskiego poematu o losach Trojańczyka Eneasza była tak ważna w dziejach kultury Ukrainy? Najprościej rzecz ujmując: ponieważ język nabiera dojrzałości i „wybija się na niepodległość” właśnie dzięki literaturze, która pokazuje jego możliwości i scala jego bogactwo. Istotne jest to zwłaszcza, jak tu, w niesprzyjających warunkach politycznych (brak państwowości ukraińskiej). Fot. „Eneida” według Iwana Kotlarskiego nobilitowała ukraiński język ludowy, a w konsekwencji, jak pisał prof. Włodzimierz Mokry, „powstały trwałe podstawy nowożytnego języka literackiego stworzone w oparciu o potoczną mowę Rusinów-Ukraińców. (...) Kotlarewski wskazał drogę rozwoju nowożytnej literatury ukraińskiej, a zarazem postawił przed społeczeństwem ukraińskim zwierciadło, w którym wszyscy swe oblicze snadnie ujrzeć mogli”. Historia i języki Język ukraiński łączy z językiem polskim nie tylko wspólne słowiańskie pochodzenie. Bliskie sąsiedztwo tych dwóch językowych wspólnot („Rusinów” i „Lachów”, by przywołać archaiczne nazwy Ukraińców i Polaków) stwarzało przez wieki okazję do wzajemnych, historycznie złożonych kontaktów. Już po wyprawie kijowskiej Bolesława Chrobrego (1018 rok) w polszczyźnie pojawiły się pierwsze słowa – nazwy miejscowe – związane z językiem Rusi Kijowskiej. Przez kolejne stulecia tereny, na których rozwijał się język ukraiński, w różny sposób i w różnym zakresie związane były politycznie i kulturalnie z Polską. Współtworzyły Rzeczpospolitą Obojga Narodów (choć już w 2. połowie XVII wieku przeszły częściowo w ręce Carstwa Rosyjskiego), a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości weszły w jakiejś mierze w skład II RP. „Ludność polska i ukraińska mieszkała na tych ziemiach w postaci przemieszanej, w związku z czym między tymi językami istniały olbrzymie wzajemne wpływy. Zarówno język polski wpływał na język ukraiński i odwrotnie” – tłumaczył dr Marian Jurkowski. Zapożyczenia, czyli językowa hojność Wpływy te widać już na płaszczyźnie historyczno-kulturowej. Poczynając od spraw anegdotycznych (Sobieski znał ukraiński, a Marysieńka śpiewała mu ukraińskie piosenki, mówił dr Marian Jurkowski), a kończąc choćby na literaturze. Juliusz Słowacki, urodzony w Krzemieńcu, miał niańkę, która nuciła mu ukraińskie pieśni. Poeta po latach powracał w swojej twórczości do krainy dzieciństwa i zasłyszanego wtedy innego niż ojczysty, tajemniczego języka (używał form z języka ukraińskiego np. przy stylizowaniu polszczyzny na dawną, archaiczną nutę). Fot. Ale wzajemne językowe wpływy objawiały się przede wszystkim w zapożyczeniach: przenoszeniu i adaptowaniu do własnego słownictwa słów z języka innego. „Przez Ukrainę szły wpływy orientalne do języka polskiego, zwłaszcza terminologia „konna” i wojskowa” – opowiadał dr Marian Jurkowski, przywołując jako przykłady „buławę”, „ułana” czy „bukłak”. Ukrainizmami, czyli wyrazami lub zwrotami pochodzącymi z języka ukraińskiego, są również w polszczyźnie: „sadyba”, „borsuk”, „czeremcha”, „wataha”, „hultaj” czy, oczywiście, „step”. Co do sytuacji odwrotnej – polonizmów występujących w języku ukraińskim – ich obecność notuje się już od XIII wieku i w całym zasobie leksykalnym tego języka jest ich stosunkowo dużo. Jako przykłady można tu wymienić takie słowa, jak „cikawyj”, „powit”, „pereszkoda” czy „diakuwaty”. Uwaga na fałszywych przyjaciół Dla użytkowników języka ukraińskiego i polskiego pierwszą barierą w komunikacji jest forma zapisu: z jednej strony cyrylica, z drugiej alfabet łaciński. Ale już na poziomie języka właściwego, mówionego, sprawa wydaje się prostsza. Ukraiński i polski są bowiem – mimo że wywodzą się z dwóch oddzielnych słowiańskich podgrup – stosunkowo bliskimi sobie językami. Dość powiedzieć, że wspólne słownictwo, oczywiście poddane wielorakim przekształceniom, obejmuje grubo ponad połowę całego leksykalnego zasobu. Niepisana i anegdotyczna zasada, że „Słowianie zawsze się jakoś dogadają”, tu sprawdza się bardziej niż na przykład w kontakcie Polaków czy Ukraińców z użytkownikami języków południowosłowiańskich. Fot. Podobieństwa mogą być jednak często mylące. W języku ukraińskim i polskim wiele jest tzw. fałszywych przyjaciół, czyli słów lub fraz, które mają bardzo podobną formę, ale jednak inne znaczenie. Dla przykładu: pol. „mecz” – ukr. „меч” (miecz); pol. „kit” – ukr. „кіт” (kot); pol. „dywan” – ukr. „диван” (sofa, kanapa); pol. „czaszka” – ukr. „чашка” (filiżanka, kubek); pol. „bogato” – ukr. „багато” (dużo); pol. „gotować” – ukr. „готуватися” (przygotowywać). Gramatyczne pułapki Jeśli chodzi o kwestie gramatyczne związane z językiem ukraińskim i polskim, łatwo zaobserwować występujące na tej płaszczyźnie różnice, analizując kilka typowych błędów popełnianych przez uczących się. Błędów, które w dużej mierze wynikają z przekładania reguł swojego języka na język poznawany. I tak na przykład uczniowie ukraińskojęzyczni muszą wystrzegać się struktur, w których dają o sobie znać odmienności deklinacyjne i koniugacyjne: „On pracuje programistą”, „Daję upominek rodzicam, przyjaciołam”, „Jestem w prace, w podróże”, „Te studenty, te Polaki”, „Dzieci krzyczeli”, „Ja czytała”. Z kolei Polacy uczący się ukraińskiego popełniają często takie błędy, jak tworzenie na rodzimy wzór form czasu przeszłego („będę czekał” zamiast „я буду чекати”) czy nieodmienianie w liczbie mnogiej rzeczowników zakończonych na „-um” (które zresztą należą tu do rodzaju męskiego, a nie jak w polszczyźnie do nijakiego). Ten piękny wschodni zaśpiew Kwestie różnic w wymowie między ukraińskim a polskim, choć niemałe, nie powinny dla użytkowników obu tych języków być szczególnie trudną barierą do pokonania. Spośród ponad osiemdziesięciu charakterystycznych cech fonologicznych języka ukraińskiego, jak mówiła w wywiadzie dla „Monitora Wołyńskiego” dr Nadia Gergało-Dąbek, dwadzieścia dwie z nich są wspólne z językiem polskim. Dla porównania: jedenaście takich cech łączy ukraiński z rosyjskim, a dwadzieścia dziewięć z białoruskim. Brzmienie ukraińskiego dla Polaka nie powinno być obce również z innych powodów. Język ukraiński wpłynął przecież na kształtowanie się polskich gwar kresowych (w tym miejskiej gwary Lwowa), a ukraińskie przedniojęzykowozębowe „л” wymawia się podobnie jak polskie dawne, tzw. „aktorskie ł”. Źródło:

Ukraina: Nie żyje wysoki rangą rosyjski generał. Nieoficjalnie: Zginął od kuli ukraińskiego snajpera. Generał Andriej Suchowiecki, zastępca dowódcy 41. Armii Centralnego Okręgu Woskowego Rosji, został zabity podczas wojny na Ukrainie – poinformowało w czwartek Radio Swoboda, powołując się na organizację weteranów w obwodzie

Stosujemy go, aby zaprzeczyć rzeczownik nieokreślony, np.: Ich habe keine Idee. - Nie mam pojęcia. Es gibt keine Leute. - Nie ma żadnych ludzi. Warto zauważyć, że po wyrażeniu es gibt z założenia stosuje się kein, nigdy nicht! Słówko kein wykorzystamy również, aby nie powtarzać rzeczownika w przeczeniu, np.:

Stulecia rozlewu krwi, dominacja obcych sił i wewnętrzne podziały doprowadziły do tego, że Ukraina znalazła się w niepewnej sytuacji między Wschodem a Zachodem. Rosyjska inwazja na Ukrainę od kilku dni dominuje w wiadomościach. Dlatego patrzymy wstecz, żeby zrozumieć długą historię sporu między sąsiednimi krajami. Trudna historia Ukrainy. Dlaczego kraj jest w tak niekorzystnej pozycji? Dziedzictwo obu państw liczy ponad tysiąc lat i sięga czasów, kiedy Kijów, obecna stolica Ukrainy, był centrum pierwszego słowiańskiego państwa, Rusi Kijowskiej, kolebki zarówno Ukrainy, jak i Rosji. W 988 r. Włodzimierz I Wielki został ochrzczony w mieście Chersonez Taurydzki na Krymie, przyjmując prawosławie. Według niedawnego oświadczenia Władimira Putina od tego momentu „Rosjanie i Ukraińcy to jeden naród, jedna całość”. Mimo to przez ostatnie 10 wieków Ukraina była wiele razy dzielona przez konkurujące ze sobą mocarstwa. W XIII wieku wojownicy mongolscy ze wschodu podbili Ruś Kijowską, z kolei w XVI wieku z zachodu najechały ją wojska polskie i litewskie. W XVII wieku na skutek wojny między Rzecząpospolitą Obojga Narodów a caratem Rosji ziemie położone na wschód od Dniepru trafiły pod kontrolę cesarstwa rosyjskiego. Wówczas Wchód uznano za „lewobrzeżną” Ukrainę, a ziemie na zachód od Dniepru, czyli „Prawego Brzegu”, były rządzone przez Polskę. Ponad sto lat później, w 1793 roku, prawobrzeżna (zachodnia) Ukraina została zaanektowana przez Imperium Rosyjskie. Następnie w ramach polityki rusyfikacji zakazano używania i studiowania języka ukraińskiego, a mieszkańcy byli zmuszani do przejścia na prawosławie. W XX wieku Ukraina doznała jednych z największych traum w swojej historii. Po rewolucji komunistycznej w 1917 r. była jednym z wielu państw toczących brutalną wojnę domową. W 1922 r. została w pełni wchłonięta przez Związek Radziecki. Niedługo później głód doprowadził do śmierci milionów Ukraińców. Następnie Stalin sprowadził dużą liczbę Rosjan i obywateli innych krajów sowieckich – wielu z nich nie znało języka ukraińskiego i miało niewiele związków z regionem – aby pomóc w ponownym zaludnieniu tego terytorium. Te wydarzenia historyczne doprowadziły do trwałych linii podziału. Ze względu na to, że wschodnia Ukraina znalazła się pod rosyjskim panowaniem znacznie wcześniej niż zachodnia, jej mieszkańcy mają silniejsze więzi z Rosją i chętniej popierają rosyjskich przywódców. Dla kontrastu, zachodnia część Ukrainy przez wieki była pod panowaniem europejskich mocarstw, takich jak Polska i Cesarstwo Austro-Węgier. Dlatego też Ukraińcy na zachodzie mają tendencję do popierania polityków skłaniających się ku Zachodowi. Przejawia się to również w tym, że mieszkańcy wschodu w większości znają język rosyjski i wyznają prawosławie, podczas gdy na zachodnie dominuje język ukraiński i katolicyzm. Podziały w Ukrainie trwają od lat Po upadku Związku Radzieckiego w 1991 r. Ukraina stała się niepodległym państwem. Zjednoczenie kraju okazało się jednak trudnym zadaniem. Steven Pifer, były ambasador USA w Ukrainie, mówi, że „poczucie ukraińskiego nacjonalizmu nie jest tak głębokie na wschodzie, jak na zachodzie”. Transformacja ustroju na demokratyczny i pojawienie się kapitalizmu było bolesne i chaotyczne, a wielu Ukraińców, zwłaszcza na wschodzie, tęskniło za względną stabilnością minionych czasów. „Największy podział występuje między tymi, którzy bardziej życzliwie patrzą na rosyjskie rządy imperialne i sowieckie, a tymi, którzy postrzegają je jako tragedię”, mówi Adrian Karatnycky, ekspert ds. Ukrainy i były członek Rady Atlantyckiej Stanów Zjednoczonych. Te różnice widać było podczas Pomarańczowej Rewolucji w 2004 r., kiedy tysiące Ukraińców manifestowało na rzecz większej integracji z Europą. – Podział jest zauważalny także na mapie ekologicznej. Południowa i wschodnia część Ukrainy jest porośnięta stepami, dominuje żyzna gleba uprawna. Z kolei północ i zachód są bardziej zalesione – mówi Serhii Plokhii, profesor historii na Harvardzie i dyrektor Ukraińskiego Instytutu Badawczego. Jak dodaje, mapa przedstawiająca rozgraniczenie między stepem a lasem, jest „uderzająco podobna” do politycznych map, na których widać preferencje wyborców w ukraińskich wyborach prezydenckich w 2004 i 2010 roku. Ukraina obecnie Anektowanie Krymu przez Rosję w 2014 r., a następnie powstania separatystów w regionie Donbasu doprowadziły do proklamowania wspieranych przez Rosjan republik ludowych Ługańska i Doniecka. Dziś rosyjskie wojska ponownie gromadzą się na granicach Ukrainy, które odzwierciedlają burzliwą historię kraju ( tekst został opublikowany w oryginale 18 lutego 2022 r. - przyp. red.). Opracowanie: Mateusz Łysiak Źródło: National Geographic Rzuć wszystko i rusz na wyprawę życia! Który kierunek powinieneś wybrać? [QUIZ] Pytania 1 | 7 Zacznijmy od podstaw. Ulubiona pora roku?

FCE to egzamin, który określa, czy osiągnąłeś poziom znajomości języka angielskiego na poziomie B2, czyli wyższym średniozaawansowanym. Poziom B2 pozwala na dość swobodne posługiwanie się angielskim w sytuacjach zawodowych oraz codziennych i jest wystarczający do tego, aby dobrze poradzić sobie z komunikacją z native speakerami.

Język rosyjski podobnie jak polski należy do grupy języków słowiańskich. Jednak polski jest językiem zachodniosłowiańskim, natomiast rosyjski wschodniosłowiańskim. Potocznie uważa się, że są to języki do siebie bardzo podobne. W polsko-rosyjskim dialogu każdy z rozmówców na pewno wyłapie wiele znajomych słówek. „Po rosyjsku to zawsze się dogadasz” – takie i podobne stanowiska często opierają się na myśleniu, że zbliżone do siebie brzmienie niektórych wyrazów świadczy o podobieństwie wystarczającym do prostej komunikacji międzyludzkiej. Jednak, jak zawsze, nie wszystko jest takie w końcu musi być ten akcent? Polski język posiada bardzo sztywnie określone reguły dotyczące akcentowania. Akcentuje się przedostatnia sylaba i tyle. Ale akcentem w języku rosyjskim rządzą inne reguły, a dokładniej, ich brak. Nie istnieją ogólne reguły akcentowania, natomiast, żeby być pewnym poprawnie postawionego akcentu, każde słowo trzeba sprawdzać w słowniku. Często nawet rodowici Rosjanie spierają się, na pierwszej czy na ostatniej sylabie musi być akcent w słowach „квартал” (kwartał) czy „звонит” (dzwoni). Jednak w wielu przypadkach umiejscowienie akcentu wpływa na znaczenie słowa, na przykład „уже” [uże] z akcentem na „u” oznacza „bardziej wąski”, a z akcentem na „e” – „już”. „Стоящий” [stojasij] z akcentem na pierwszej sylabie – to „wartościowy”, z akcentem na drugiej – „stojący”.To ciągłe „akanie” Charakterystyczną cechą języka rosyjskiego jest tzw. „akanie”, czyli wymawianie litery „o” jako „a”. Dzieje się tak jednak nie w każdym przypadku, ponieważ czasem można dosłyszeć pełnowartościowe „o”. Może to stwarzać pewne problemy przy czytaniu oraz przy pisaniu ze słuchu. Jednak w odróżnieniu od wolnego od reguł akcentu ten problem przestaje być problemem, jeśli poznać podstawową zasadę: „o” czyta się jako „o” kiedy jest akcentowane w słowie. Natomiast pozostałe, nieakcentowane „o” są wymawiane jako „a”. Średnio pocieszająca reguła, bo aby poprawnie przeczytać „o” czy „a” trzeba wiedzieć, gdzie jest akcent, który (patrz poprzedni akapit) może być na dowolnym miejscu. Tak na przykład słowo „молоко” (mleko) z akcentem na trzeciej sylabie czyta się jako „malako”, a „собака” (pies) z akcentem na drugiej – jako „sabaka”.Podobieństwa w gramatyce… W języku polskim istnieje siedem przypadków. W języku rosyjskim jest ich sześć, są one identyczne do polskich z wyjątkiem wołacza. Bliskość tych języków podkreśla ten fakt, iż pozostałości po wołaczu są obecne w języku rosyjskim, np. Боже! [Boże!] od Bóg. Podobne reguły deklinacji przyczyniają się do tego, iż łatwiej jest nauczyć się poprawnie odmieniać rzeczowniki w języku rosyjskim. Jeśli zauważyć, że na przykład „ze mną” tłumaczy się jako „со мной”, a „wiosną” – jako „весной”czyli „-ą” zamienia się na „-ой” to odmiana kolejnych słów przez dany przypadek nie wydaje się zbyt trudna. Żeby nauka nie wydawała się zbyt łatwą, warto pamiętać o tym, że niektóre słowa mają inny rodzaj w języku rosyjskim, nawet jeśli brzmią bardzo podobnie. Dla przykładu, „problem” męskiego rodzaju po rosyjsku brzmi jako „проблема” [problema] rodzaju żeńskiego.…oraz „fałszywi przyjaciele” w tłumaczeniach Duże podobieństwo tych języków może stworzyć duże problemy z porozumieniem, niż gdyby uczyło się całkiem innego języka. Takie sytuacje mogą zaistnieć przy wykorzystaniu słów brzmiących identycznie, lecz mających całkiem inne znaczenie. Wtedy polskie słowo „krawat” okazuje się „łóżkiem” (кровать — [krawat’]), „stół” zamienia się na „krzesło” (стул — [stul]), a polskie „krzesło” brzmi podobnie do wyrazu oznaczającego „fotel” po rosyjsku (кресло — [kreslo]). Podobieństwo polskiego i rosyjskiego języka może być postrzegane jako spore ułatwienie nauki tego drugiego. Natomiast spostrzeżenie różnic i włożenie większego wysiłku do tych trudniejszych zagadnień językowych spowoduje z pewnością ciekawą i pełną odkryć pracę nad osiągnięciem coraz to lepszych wyników. Wnikliwe spojrzenie na reguły rządzące innym, lecz na tyle podobnym językiem, przyczyni się niewątpliwie do głębszego zrozumienia języka ojczystego, jego historii oraz kierunków rozwoju. Więcej: tłumaczenia języka rosyjskiego Program specjalności zakłada naukę języka ukraińskiego od podstaw i języka angielskiego od poziomu B1. Spotkasz się tu z przedmiotami ogólnofilologicznymi oraz zajęciami z kultury, historii i życia społecznego Ukrainy i krajów anglosaskich, które odpowiednio dla danego obszaru językowego będą prowadzone od III semestru po

Najlepsza odpowiedź Hekéfıl odpowiedział(a) o 08:23: Przede wszystkim słownictwo. Język ukraiński więcej wspólnych słów ma z polskim, a nawet ze słowackim, aniżeli z rosyjskim. Drugą sprawą jest wymowa - dla kogoś, kto się tym nie interesuje pewnie te języki brzmią podobnie, głównie za sprawą tak samo wymawianych miękkich głosek i twardego "ł", tzw. kresowego. W rzeczywistości ukraiński system fonetyczny mocno ucieka w stronę polskiego. Bardzo charakterystyczną cechą ukraińskiej fonetyki jest też brak ubezdźwięczniania głosek, co dla Polaków i Rosjan jest trudne do wymówienia w wielu słowach. Oprócz tego różni się też nieco alfabet. No, ogółem są to totalnie różne języki, a to, że są prawie tym samym, to jedna z największych bzdur językowych, jakie można usłyszeć. Odpowiedzi habaziba odpowiedział(a) o 08:00 Wiem tylko, że wymową, ortografią słownictwem i gramatyką. Niektórzy Ukraińcy ponoć jak mówią po rosyjsku, to robią typowe dla Ukraińców błędy Ortografią, gramatyką, słownictwem, mową i tym, że to są dwa różne języki. Kamil U. odpowiedział(a) o 11:15 Inny akcent i więcej słów wziętych z polskiego. Troszke inny alfabet. Rosyjski jest bardziej "twardy" niż ukraiński blocked odpowiedział(a) o 00:24 Ortografią, gramatyką, słownictwem, alfabetem (ukraińska cyrylica jest inna od tej rosyjskiej), wymową, akcentem, pochodzeniem - ukraiński pochodzi od ruskiego, a rosyjski od włodzimiersko-suzdalskiego. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Na zachodzie Rosji, wzdłuż granicy z Finlandią i Estonią, powszechny jest język udmurcki i komi. Obie te grupy etniczne są Finno-Ugryjami, a ich języki należą do rodziny ugrofińskiej. Choć są one całkowicie odmienne od języka rosyjskiego, wielu Udmurtów i Komi mówi płynnie w obu językach. Różnorodność językowa Rosji jest Na rosyjski, czy na ukraińskiArtykuł stał się w większości nieaktualny w roku napaści Rosji na Ukrainę. Zdecydowaliśmy się jednak go pozostawić ze względu na kilka informacji przedstawionych zwięźle w latach poprzednich, a ukazujących jeszcze jeden punkt widzenia na przyczyny, czy też podłoże wojny 2022 – język ukraiński bije rekordy popularnościBiuro Tłumaczeń ATT jednoznacznie stoi po stronie Ukrainy w konflikcie z Rosją. Pomagamy uchodźcom, tłumaczymy dokumenty, wysyłamy pomoc dla Sił Zbrojnych Ukrainy. Nie staramy się w ogóle być politycznie poprawni. Angażujemy się jednoznacznie po stronie Ukrainy. Dla polskich firm tłumaczymy mnóstwo różnych dokumentów na język ukraiński. Widzimy po tych dokumentach, że Nasi Klienci także pomagają Ukrainie i uchodźcom z Ukrainy tak jak mogą, często po prostu dając uchodźcom pracę w przed rokiem 2022Tłumaczenia polsko-ukraińskie do niedawna stanowiły bardzo niewielki procent w obrocie każdego polskiego i ukraińskiego biura tłumaczeń. Działo się tak dlatego, że większość przedsiębiorstw ukraińskich posługiwała się językiem rosyjskim, a nie ukraińskim. Przyczyny tego stanu rzeczy były najogólniej dwie:wielowiekowa systematyczna rusyfikacja wschodniej Ukrainyzlokalizowanie przemysłu w większości we wschodniej, rosyjskojęzycznej kilka lat temu język rosyjski był językiem oficjalnym w Ukrainie3 lipca 2012 r., poza porządkiem obrad, Rada Najwyższa Ukrainy zdominowana przez posłów prorosyjskich, wprowadziła zmianę w Ustawie o językach. W wyniku tej poprawki, język rosyjski zyskał status języka regionalnego w tych obwodach, w których 10% mieszkańców wyrażało takie życzenie. Z kulturowego i filologicznego punktu widzenia i z powodu historycznych uwarunkowań politycznych – świadomie i konsekwentnie prowadzonej od XVIII wieku przez Rosję, a potem przez ZSRR rusyfikacji – uchwalona poprawka była kolejnym ogniwem w łańcuchu działań rusyfikacyjnych, czyli była zagrożeniem dla różnorodności językowej i kulturowej oraz stanowiła przyczynek do zaniku języka ukraińskiego. Nowy status języka rosyjskiego w Ukrainie oznaczał w praktyce, że miał to być co najmniej drugi (jeśli nie pierwszy) język państwowy Ukrainy. Wszystkie dokumenty mogły być zatem przekazywane do partnerów ukraińskich w języku ukraiński jedynym językiem oficjalnym w UkrainieSytuacja uległa całkowitej zmianie 23 lutego 2014 r., kiedy to Rada Najwyższa Ukrainy anulowała zmianę w Ustawie o językach. Język ukraiński stał się odtąd jedynym oficjalnym językiem państwowym w polsko – ukraińskie w Biurze Tłumaczeń ATTBiuro Tłumaczeń ATT śledzi na bieżąco kwestie prawne i językowe w Ukrainie. Nasza agencja dysponuje doświadczonym zespołem tłumaczy i weryfikatorów języka ukraińskiego. Z pełną odpowiedzialnością podejmujemy się wykonywania tłumaczeń polsko-ukraińskich – technicznych i prawniczych, potrzebnych naszym w Ukrainie, a potrzeba tłumaczeń z polskiego na ukraińskiWięcej o realizowanych przez Biuro Tłumaczeń ATT przekładach z ukraińskiego na polski na naszej stronie Tłumaczenia z ukraińskiego na polski. Zapytania w sprawie wycen tłumaczeń z języka polskiego na ukraiński i odwrotnie prosimy kierować ze strony Wycena chcesz poznać dokładną cenę tłumaczeń, prześlij nam dokumenty do wycenySprawdź wycenę Nie dlatego, że homilie bywają długie jak tegoroczna zima i porywające jak mdły zefirek. Nie lubimy słuchać, bo język kazań tak bardzo się różni od tego, co słyszymy i mówimy w zwykłym, codziennym życiu, że natychmiast dostajemy nagłego ataku nieprzystawalności jednej rzeczywistości do drugiej, a mózg jasno kwalifikuje pdi5AN.